Nie masz zdiagnozowanej cukrzycy, a mimo to odczuwasz takie dolegliwości, jakie powstają na skutek hipoglikemii? Może to być hipoglikemia reaktywna. Poznaj najważniejsze informacje na temat tego schorzenia. Sprawdź, jak można jej uniknąć. Wyjaśniamy także różnicę między hipoglikemią a hipoglikemią reaktywną.
Hipoglikemia reaktywna jest nazwana także hipoglikemią poposiłkową. Występuje u osób, które nie są chore na cukrzycę. Jej objawy pojawiają się w ciągu do 4 godzin od spożycia posiłku. Może to być "wstęp" przed zachorowaniem na cukrzycę typu drugiego. Bardzo często występuje przy insulinooporności. Gdy osoba choruje na hipoglikemię reaktywną, komórki organizmu są mniej wrażliwe na oddziaływanie insuliny. W wyniku tego organizm wytwarza insulinę w zbyt dużej ilości, a to powoduje za wysokie obniżenie poziomu glukozy we krwi. To właśnie skutkuje wystąpieniem objawów hipoglikemii reaktywnej.
Hipoglikemia natomiast pojawia się przeważnie u osób, które są chore na cukrzycę. U takich osób organizm sam nie daje rady przetworzyć glukozy, którą dostarcza wraz z jedzeniem. To skutkuje zbyt wysokim poziomem glukozy we krwi i prowadzi do hiperglikemii. By obniżyć poziom glukozy, wytwarzana jest insulina, na skutek której poziom glukozy zostaje zmniejszony - może to prowadzić do wystąpienia hipoglikemii.
Po czym poznać hipoglikemię reaktywną?
O hipoglikemii (zarówno reaktywnej, jak i zwykłej) mówi się, gdy poziom glukozy we krwi spadnie poniżej 70 mg/dl. Objawiać się może ona poprzez:
Nie w każdym przypadku występują wszystkie objawy. By rozpoznać hipoglikemię, należy wziąć pod uwagę fakt, że po spożyciu posiłku bogatego w węglowodany, objawy hipoglikemii znikają.
W niektórych przypadkach hipoglikemia może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, śpiączki, a nawet śmierci.
Jak zapobiegać hipoglikemii reaktywnej?
Tak więc hipoglikemia reaktywna to nie żarty. Należy zdiagnozować ją i podjąć leczenie. Pierwszym, co należy zrobić, to badania krwi. Trzeba sprawdzić poziom glukozy i insuliny (zawsze razem) na czczo i przy okazji poznać wskaźnik HOMA-IR. Ponadto, po konsultacji z lekarzem, powinno się wykonać test obciążenia glukozą - trzypunktowy (na czczo, w 1 godzinie i w 2 godzinie).
Hipoglikemii reaktywnej należy zapobiegać. Dieta i odpowiednie odżywianie jest kluczowe. Zaleceniem jest przestrzeganie diety cukrzycowej. Nie poleca się zbyt długich przerw pomiędzy posiłkami, ponieważ to właśnie na skutek długich odstępów bez jedzenia występują nieprzyjemne objawy. Niekiedy, nawet po dłuższej przerwie bez jedzenia, osoba chora na hipoglikemię reaktywną nie doświadczy objawów. Wynika to z odpowiednio zbilansowanego posiłku. W takim przypadku, dłuższe przerwy jak najbardziej mogą być zastosowane. Indeks glikemiczny posiłków jest tu ważnym czynnikiem. Zapobiega gwałtownym spadkom glukozy. Posiłki powinny być odżywcze i dostosowane indywidualnie. Nie należy spożywać produktów bogatych w same węglowodany. Warto stosować jadłospis diety insulinowej, który ma za zadanie utrzymywać poziom glukozy i insuliny na stałym poziomie.
Oprócz diety, niezwykle ważny jest ruch. Wpływa on korzystnie na poziom glukozy i insuliny, zapobiegając gwałtownym wahaniom.
Odpowiednie jedzenie i aktywność fizyczna to najlepszy sposób na zapobieganie wystąpieniu zbyt niskiego poziomu glukozy we krwi, fot. airborne77
Im wcześniej zareagujesz, tym lepiej
Gdy tylko zauważysz, że dzieje się coś złego z twoim ciałem, od razu zacznij działać. To jest jasny sygnał, że gospodarka glukozowo-insulinowa została zaburzona. Nieleczona hipoglikemia reaktywna prowadzić może do odczuwania wielu symptomów, które mogą utrudniać życie, ale też bardzo niekorzystnie wpływać na zdrowie.
Przeważnie wystarczy zmienić swój sposób odżywiania, a także wprowadzić regularną aktywność fizyczną. Poza tym, jeśli zajmiesz się tym wcześniej, będzie większa szansa, że powikłania cię ominą.
