Dieta i post św. Hildegardy - jakie są jej założenia?

Święta Hildegarda z Bingen, urodzona w 1098 roku, dopiero w 2012 roku została wpisana na listę świętych. Gdy miała 8 lat trafiła pod opiekę klasztoru benedyktynek, po latach stając się jego przełożoną. Według jej zapisków wielokrotnie miała wizję, w których to Bóg nakazał jej spisać spotkania z nim. Proces jej kanonizacji trwał od 1227 roku, ale to dopiero w 2012 roku papież Benedykt XVI ogłosił ją świętą.

Od tego czasu powrócono do zapisków św. Hildegardy, odkrywając na nowo jej medycynę oraz sposób leczenia chorób. Według św. Hildegardy źródłem zdrowia jest przestrzeganie sześciu zasad, w tym właściwe odżywianie, czerpanie energii życiowej z czterech żywiołów świata, równowaga między pracą i odpoczynkiem, odpowiedni sen, kontakt z Bogiem oraz regularne oczyszczanie organizmu.

Według św. Hildegrady odpowiednie odżywianie opiera się na diecie orkiszowej, w której pierwszy i najważniejszy posiłek stanowi habermus – danie z ciepłego orkiszu z dodatkiem ugotowanych jabłek, miodu, galgantu, bertramu, cynamonu i migdałów.

Dieta św. Hildegardy opiera się na naturalnych i nieprzetworzonych produktach, z naciskiem na żywność sezonową i lokalną. Obejmuje ona:

• Orkisz: Św. Hildegarda uważała orkisz za najważniejsze zboże, które dostarcza nie tylko energii, ale również wspomaga zdrowie fizyczne i psychiczne. Orkisz jest podstawą wielu przepisów w jej diecie, zastępując inne zboża, takie jak pszenica.
• Warzywa: Zalecała spożywanie różnorodnych warzyw, zwłaszcza tych, które są łatwo dostępne w danym sezonie. Szczególnie polecała marchew, pasternak i seler.
• Owoce: Świeże owoce, zwłaszcza jabłka i gruszki, były rekomendowane jako źródło witamin i błonnika. Hildegarda zachęcała do spożywania owoców w umiarkowanych ilościach.
• Zioła i przyprawy: Zioła odgrywają kluczową rolę w jej diecie, zarówno jako dodatek do potraw, jak i w formie naparów leczniczych. Szczególnie ceniła galgant, koperek, pietruszkę i bertram.
• Białko zwierzęce: Mięso spożywane z umiarem, głównie drób i ryby. Św. Hildegarda była przeciwna nadmiernemu spożyciu mięsa czerwonego.
• Nabiał: Spożywanie produktów mlecznych, takich jak masło, jogurt i ser, było akceptowane, ale z umiarem.
• Unikanie niektórych pokarmów: Św. Hildegarda zalecała unikanie żywności przetworzonej, nadmiernie słodkiej oraz tłustej. Nie zalecała również spożywania brzoskwiń, śliwek i truskawek, które uważała za trudne do strawienia.

Post w kontekście św. Hildegardy nie polega jedynie na ograniczeniu spożycia pokarmu, ale jest integralną częścią jej filozofii zdrowotnej i duchowej. Celem postu jest oczyszczenie ciała i ducha oraz zbliżenie się do Boga.

Post św. Hildegardy można podzielić na kilka kluczowych etapów:

• Przygotowanie do postu: Przed rozpoczęciem postu zaleca się stopniowe ograniczanie spożycia ciężkostrawnych potraw i zwiększenie ilości płynów, aby przygotować organizm do nadchodzących zmian.
• Etap ścisłego postu: W trakcie głównego etapu postu, spożywane są jedynie lekkostrawne pokarmy i napoje. Dozwolone są napary z ziół, lekkie zupy na bazie warzyw, oraz kleiki z orkiszu. Ważne jest, aby spożywać pokarmy w małych ilościach i unikać jedzenia do syta.
• Oczyszczanie organizmu: Post wspiera naturalne procesy detoksykacyjne organizmu. Stosuje się tu różne napary z ziół, które pomagają oczyścić krew i wspomagają pracę narządów wewnętrznych.
• Częstotliwość i długość postu: Posty mogą trwać od kilku dni do kilku tygodni, w zależności od potrzeb i możliwości osoby. Św. Hildegarda zalecała regularne posty, szczególnie w okresach przejściowych roku, takich jak wiosna i jesień.

Dieta św. Hildegardy ma na celu nie tylko dostarczenie organizmowi odpowiednich składników odżywczych, ale również harmonizowanie ciała, ducha i umysłu. Jest to dieta wspomagająca trawienie, wzmacniająca układ odpornościowy oraz pomagająca w leczeniu różnych dolegliwości, takich jak problemy trawienne, bóle głowy czy stany zapalne.

Post według św. Hildegardy przynosi teoretycznie wiele korzyści zdrowotnych, takich jak poprawa funkcjonowania układu trawiennego, redukcja stanów zapalnych, poprawa koncentracji i ogólne wzmocnienie organizmu. Duchowo, post pomaga w wyciszeniu umysłu, głębszym przeżywaniu modlitwy i refleksji nad życiem.

Tak jak większość diet ograniczających ilość i jakość produktów, dieta św. Hildegardy może mieć swój dobry, ale i niekorzystny wpływ dla zdrowia. Niewystarczająca podaż składników, może przyczynić się do niedoborów energii, białka, witamin i składników mineralnych. Dlatego warto udać się po opinię do specjalisty, który najlepiej dopasuje dietę do stanu zdrowia i potrzeb twojego organizmu.