Miód, który pozyskuje się od pszczół, uznawany jest za bardzo cenny składnik diety. Zawdzięcza się mu wiele niezwykle istotnych właściwości dla zdrowia. Niestety miód musi spełniać określone warunki, by wywołać pozytywne skutki zdrowotne. Zobacz, dlaczego nie jest tak idealnym produktem i jakie są jego gorsze aspekty.
W skład miodu wchodzą głównie cukry proste, takie jak glukoza, fruktoza i maltoza. Znajduje się w nim też woda, kwasy organiczne, olejki eteryczne, barwniki, białka, witamina A, B1, B2, B6, C, D, H, K, PP, potas, żelazo, sód, fosfor, mangan, miedź, kobalt oraz wapń.
Miód jest produktem, któremu przypisuje się bardzo wiele pozytywnych korzyści. Uznano, że ma właściwości przeciwbakteryjne oraz przeciwzapalne. Z tego powodu zalecany jest podczas infekcji do poprawy odporności. Ma także właściwości antyseptyczne. Miód zwalcza między innymi grzyby z rodzaju Candida, gronkowce czy paciorkowce. Spożywanie miodu wpływa pozytywnie na stan żołądka, leczy zaparcia i biegunki, rozkurcza brzuch i zapobiega miażdżycy. Miód dobrze działa też na nerwy — koi i uspokaja.
W badaniach przeprowadzonych w 2022 roku udowodniono, iż spożywanie miodu obniża poziom glukozy oraz wskaźnika HbA1c we krwi, a także poprawia profil lipidowy (zmniejszenie "złego" cholesterolu, cholesterolu ogółem oraz trójglicerydów). Ponadto wykazano, że miód ma potencjał ochronny przed rozwojem nefropatii cukrzycowej, zapalenia trzustki i retinopatii.
Ciemniejsze strony miodu
Jak widać, miód ma wiele pozytywnych stron. Niestety ma także wady. Przede wszystkim, by miód miał dobre działanie, musi być przechowywany i spożywany w poprawny sposób. Optymalna temperatura do obróbki termicznej dla miodu wynosi 35-40 st. C. Powyżej tej temperatury wszystkie cenne właściwości miodu znikają. Zostają jedynie same cukry, które nie wnoszą nic, poza szybko przyswajalną energią. Miód trzeba przechowywać w ciemnym miejscu, wolnym od intensywnych zapachów. Poza tym temperatura przechowywania powinna wynosić maksymalnie 15 st. C.
Miód ma średni indeks glikemiczny, który wynosi około 60. Z tego powodu jedzenie go wpływa na podniesienie poziomu glukozy we krwi. Nie jest to produkt, który poleca się w diecie insulinowej. W porównaniu do cukru stołowego, miód ma więcej kilokalorii oraz cukrów prostych w jednej łyżce. Nie jest też dobry dla alergików (może nawet wywołać wstrząs anafilaktyczny).
Miodu nie bez powodu nie podaje się dzieciom poniżej pierwszego roku życia. Tak małe dzieci nie mają jeszcze dobrze rozwiniętych bakterii jelitowych, które ochroniłyby przez zakażeniem Clostridium botulinum (laseczka jadu kiełbasianego, która może występować w miodzie).
Co ciekawe, zaspokoić dzienne zapotrzebowanie na składniki występujące w miodzie, trzeba byłoby spożyć około 40 słoików dziennie.
Miody i akcesoria - sprawdź ceny
Wcale nie taki idealny - zobacz, co musisz wiedzieć o miodzie, fot. Nitr
Miód - na tak czy na nie?
Miód jest odpowiednim produktem, który można stosować w przypadku pewnych dolegliwości, między innymi, by podnieść odporność czy zadbać o żołądek. Nie jest to jednak produkt, który mogą stosować wszyscy, na przykład niemowlęta poniżej 12. miesiąca życia.
Odnosząc się do wyżej wymienionych informacji oraz do faktu, że miód nie jest zalecany w diecie cukrzycowej, można odnieść sprzeczne wrażenia. Nasuwa się wniosek, że w przypadku osób chorych trzeba używać miodu w odpowiedni sposób (na przykład bilansując odpowiednio posiłek, zapewniając białko oraz tłuszcz w jednym daniu).
Spożywaj miód rozsądnie i przestrzegając pewnych zasad. Nie poddawaj miodu działaniu wyższej temperatury niż 40 st. C i przechowuj go w ciemnym miejscu. Jeśli dodajesz go do herbaty, niech będzie ciepła, a nie gorąca. Na zdrowie!
Źródło:
Potential of honey against the onset of autoimmune diabetes and its associated nephropathy, pancreatitis, and retinopathy in type 1 diabetic animal model, Sultan Fahad Al Nohair, Syed Suhail Ahmed, Mohamed Saleh Ismail, Ahdab Abdo El Maadawy, Manal A Albatanony, Zafar Rasheed, Open Life Sci. 2022 Apr 6;17(1):351-361.
