Cukrzyca to choroba metaboliczna, w której ważnym elementem leczenia jest dieta, fot. artursfoto
Opublikowano: 17.05.2024 r., 17:11
|
Autor: Ewa Cierpiał
Cukrzyca typu 2 jest chorobą metaboliczną, dla której charakterystyczne są nieprawidłowe poziomy glukozy we krwi. Jest najczęściej występującym typem cukrzycy. Na pojawienie się cukrzycy typu II mogą mieć wpływ czynniki genetyczne oraz środowiskowe takie jak otyłość, która jest najczęstszą z przyczyn. Aby leczyć cukrzycę, należy działać kompleksowo, a więc często stosować środki farmakologiczne oraz zadbać o swój styl życia – aktywność fizyczną i dietę. Na tej ostatniej skupimy się najbardziej w tym artykule.
Owoce to jedne z najsmaczniejszych produktów spożywczych. Oprócz smaku mają również wiele cennych witamin i składników odżywczych. Dlatego powinny występować w naszej diecie codziennie.
W przypadku cukrzycy faktycznie należy zwracać większą uwagę na owoce, jednak nie rezygnować z nich całkowicie. Tutaj liczy się ilość owoców i sposób ich spożywania. Warto również wiedzieć, jakie owoce zaliczają się do grupy o niskim, średnim lub wysokim IG.
Przede wszystkim należy unikać owoców suszonych, kandyzowanych lub z syropów. Takie owoce często mają dodatek cukru oraz potrafią mocno „wciągnąć” – przez co można ich zjeść po prostu za dużo. Im bardziej dojrzały owoc, tym słodszy jego smak i większa ilość fruktozy. Dlatego najlepiej wybierać twarde, jędrne owoce.
Przy występowaniu cukrzycy lub stanu przedcukrzycowego trzeba kierować się zasadą, że można spożywać 1 sztukę dużego owocu lub szklankę mniejszych (np. jagodowych) – taka ilość będzie bezpieczna i nie spowoduje dużego wzrostu poziomu glukozy we krwi.
Kolejna sprawa to spożywanie owocu z dodatkami, które będą źródłem białka i/lub tłuszczy. Np. jogurt, kefir, twaróg, orzechy, nasiona, masło orzechowe, oleje. Takie dodatki sprawią, że glukoza będzie wchłaniania wolniej i również nie nastąpi gwałtowny i wysoki skok glukozy.
Fakt: Owoce można jeść podczas cukrzycy. Trzeba tylko wiedzieć jakie, ile i nie spożywać ich samodzielnie.
Mit 2. – Eliminowanie z diety pieczywa, makaronu lub kasz
W diecie każdego z nas 50-65% energii każdego dnia powinno pochodzić z węglowodanów. To samo tyczy się osób chorujących na cukrzycę. Tutaj również minimum połowa energii każdego dnia powinna pochodzić z węglowodanów.
W przypadku diabetyków (jak i ogólnie wszystkich osób) najważniejsze jest to, jakie węglowodany będą w diecie. Im więcej w diecie węglowodanów złożonych, czyli pełnoziarnistego pieczywa, makaronu, grubych kasz, brązowego ryżu, tym bardziej bogata jest dieta w błonnik i składniki mineralne.
Źródłem niewskazanych węglowodanów będzie np. wysokoprzetworzona żywność, fast foody, słodycze, wyroby cukiernicze czy słodkie napoje. Nie należy spożywać też drobnych kasz, pszennego pieczywa czy białego ryżu oraz wafli ryżowych i kukurydzianych. Te produkty mają wysoki indeks glikemiczny przez zwiększoną zawartość węglowodanów prostych i mogą gwałtownie podnosić poziom glukozy we krwi.
Fakt: W diecie diabetyków jest miejsce na produkty zbożowe pełnoziarniste, grube kasze i brązowy ryż.
Mit 3. – Regularność posiłków i przerwy między posiłkami nie mają znaczenia
Zachowanie odpowiednich przerw między posiłkami jest kluczowe dla funkcjonowania organizmu osób chorych na cukrzycę oraz dla osób zdrowych. Zachowanie 2-3 godzin przerwy bez jedzenia powoduje, że poziom glukozy ma możliwość „powrócić” do poziomu sprzed spożycia posiłku.
Ciągłe podnoszenie poziomu glukozy poprzez podjadanie lub popijanie słodzonych napojów w przerwach między standardowymi posiłkami znacznie utrudnia organizmowi powrót do pierwotnego poziomu glukozy.
Fakt: Regularne spożywanie dobrze zbilansowanych posiłków, z przerwami 3-4 godziny między posiłkami, ma pozytywny wpływ na poziom glukozy.
Podwyższony poziom glukozy na czczo może sugerować początki cukrzycy, fot. ratmaner
Mit 4. – Miód i cukier trzcinowy jest zdrowszym zamiennikiem białego cukru
Ten mit może wyrządzić najwięcej szkody diabetykowi. Niestety bardzo często można spotkać teorię, że cukier trzcinowy oraz miód są lepsze niż cukier buraczany. Jednak tak naprawdę są one identyczne. W miodzie znajdziemy może nieco więcej witamin i nieco mniej węglowodanów, ale nie powinien być on w codziennej diecie diabetyka.
Wszystkie te produkty składają się w min. 80% z węglowodanów prostych, które przyczyniają się do gwałtownego wzrostu glukozy we krwi, a tym samym do jego wahania, które może przyczynić się do złego samopoczucia. Dlatego ani cukru, ani miodu w diecie cukrzyka nie powinno być.
W tym miejscu można sięgnąć po słodziki naturalne takie jak stewia, ksylitol czy erytrol, które nadadzą przyjemnie słodkiego smaku, nie wpływając na poziom glukozy we krwi.
Fakt: Cukier biały, cukier trzcinowy i miód nie są wskazane w diecie osoby chorej na cukrzycę.
