Najzdrowsze mięso świata? W Polsce praktycznie niedostępne
Choć w wielu krajach uchodzi za produkt luksusowy i zdrowotnie bezkonkurencyjny, jagnięcina w Polsce wciąż pozostaje niszowym wyborem. Rzadko gości na stołach, mimo że zawiera komplet wartościowych składników odżywczych, które korzystnie wpływają na układ sercowo-naczyniowy, odpornościowy i mięśniowy. Niskoprzetworzone, lekkostrawne i bogate w wysokiej jakości białko – to mięso, które może konkurować z każdym innym. Czy jagnięcina rzeczywiście zasługuje na miano „najzdrowszego mięsa na świecie”? Czas przyjrzeć się jej bliżej.
- Czym jest mięso jagnięce?
- Co dostarcza mięso jagnięce?
- Co daje regularne jedzenie jagnięciny?
- Dla kogo jagnięcina jest odpowiednia, a dla kogo nie?
- Jak wykorzystać jagnięcinę?
- O czym warto pamiętać przy wyborze jagnięciny?
Czym jest mięso jagnięce?
Jagnięcina to mięso pochodzące od młodych owiec, najczęściej w wieku do 12 miesięcy. Wyróżnia się delikatną strukturą, jasnoczerwonym kolorem i wyjątkowo subtelnym smakiem. W zależności od wieku zwierzęcia i metody chowu, mięso może różnić się intensywnością smaku oraz zawartością tłuszczu. W krajach takich jak Nowa Zelandia, Australia, Francja czy Grecja jagnięcina jest podstawą tradycyjnej kuchni i ceniona za swoje walory odżywcze.
W Polsce spożycie jagnięciny jest niskie – wynika to z ograniczonej dostępności, wyższej ceny oraz braku tradycji jej regularnego spożywania. Często postrzegana jako produkt luksusowy, jest pomijana na rzecz tańszych mięs, takich jak wieprzowina czy drób. Tymczasem w wielu regionach Europy i świata jagnięcina jest codziennym elementem diety, nie tylko świątecznym rarytasem.
Co dostarcza mięso jagnięce?
Mięso jagnięce to znakomite źródło pełnowartościowego białka, zawierające ponad 25 gramów białka w 100 gramach produktu. Jest to białko wysokiej jakości, dostarczające wszystkich niezbędnych aminokwasów, co czyni jagnięcinę idealnym składnikiem diety osób aktywnych fizycznie, dzieci, seniorów oraz rekonwalescentów.
Jagnięcina obfituje również w żelazo hemowe, które w przeciwieństwie do żelaza roślinnego, cechuje się bardzo wysoką przyswajalnością. To ważne w profilaktyce i leczeniu anemii. Oprócz tego mięso to zawiera cenne pierwiastki śladowe takie jak cynk, niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego, fosfor, wspierający kości i zęby, oraz selen, chroniący komórki przed stresem oksydacyjnym. Bogactwo witamin z grupy B, w tym B12 i niacyny (B3), sprzyja prawidłowej pracy układu nerwowego i przemianie materii. Jagnięcina z pastwisk zawiera również korzystne nienasycone kwasy tłuszczowe, przy niskiej zawartości tłuszczów trans i nasyconych.
Co daje regularne jedzenie jagnięciny?
Dzięki wysokiej zawartości żelaza hemowego oraz witaminy B12, jagnięcina wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu krwiotwórczego, odgrywając istotną rolę w zapobieganiu niedokrwistości i wspierając produkcję czerwonych krwinek. To szczególnie ważne dla kobiet w ciąży, osób starszych oraz dzieci w okresie intensywnego wzrostu. Cynk obecny w jagnięcinie wzmacnia odporność organizmu, przyspiesza gojenie ran i bierze udział w syntezie hormonów, w tym insuliny i hormonów płciowych.
Regularne spożywanie tego mięsa może wspomagać regenerację organizmu oraz zachowanie równowagi hormonalnej. Dodatkowo, jagnięcina dostarcza lekkostrawnego białka, które wspiera utrzymanie masy mięśniowej i przeciwdziała jej utracie – zjawisku typowemu u osób starszych i mniej aktywnych fizycznie. Jagnięcina z chowu pastwiskowego zawiera także kwasy omega-3, które wykazują korzystne działanie na układ sercowo-naczyniowy, wspierając pracę serca i obniżając poziom złego cholesterolu.
Dla kogo jagnięcina jest odpowiednia, a dla kogo nie?
Jagnięcina może być istotnym elementem diety osób z niedoborami żelaza, kobiet w ciąży, sportowców, a także seniorów, u których często obserwuje się spadek masy mięśniowej i niedobory witaminy B12. Ze względu na łatwostrawność, bywa także polecana w diecie rekonwalescentów i dzieci po 1. roku życia. Regularne, ale umiarkowane spożycie tego mięsa może wspierać funkcjonowanie wielu układów w organizmie.
Osoby cierpiące na dnę moczanową, przewlekłe choroby nerek lub zaburzenia metabolizmu puryn powinny spożywać jagnięcinę z umiarem, ponieważ zawiera naturalne związki purynowe. Należy także pamiętać, że mięso – nawet najzdrowsze – nie powinno być jedynym źródłem białka w diecie. Warto łączyć je z warzywami, roślinami strączkowymi i innymi źródłami zdrowych tłuszczów.
Jak wykorzystać jagnięcinę?
Jagnięcina znajduje szerokie zastosowanie kulinarne – od pieczeni, przez gulasze, aż po burgery. Szczególną popularnością cieszy się w kuchni śródziemnomorskiej i bliskowschodniej. Najbardziej cenione części to comber, udziec i łopatka, które nadają się do pieczenia, duszenia lub grillowania.
Mięso to dobrze komponuje się z ziołami – rozmarynem, tymiankiem, miętą – oraz przyprawami korzennymi. Wysoka jakość smaku nie wymaga intensywnego przyprawiania, a odpowiednie przygotowanie pozwala wydobyć jego naturalną głębię.
O czym warto pamiętać przy wyborze jagnięciny?
Warto wybierać jagnięcinę pochodzącą z naturalnych hodowli pastwiskowych, ponieważ taka zawiera więcej zdrowych kwasów tłuszczowych, ma wyższy poziom antyoksydantów i lepsze walory smakowe. Produkty ekologiczne lub certyfikowane mogą mieć również mniejszy poziom pozostałości antybiotyków czy hormonów. Kluczowe znaczenie ma także sposób obróbki termicznej – pieczenie w niższych temperaturach i unikanie smażenia pozwala zachować najwięcej wartości odżywczych. Zdecydowanie nie należy wybierać zmielonego mięsa, które jest wątpliwej jakości.
Źródła:
- Lamb 101: Nutrition Facts and Health Effects, Hrefna Palsdottir, MS, Data publikacji: 2019, Healthline